Untitled

Tunay na Pagtulong sa mga Kooperatiba

(Agosto 8, 2001)

MABANGO ang katagang “kooperatiba” sa larangan ng mga usaping pangkabuhayan. Alam naman kasi ng nakararami na ang koop ay nagdadala sa kapakanan ng maraming tao. Kaya madaling mahikayat tumulong sa koop ang sinumang may kakayahang magbigay ng tulong.

Pero hindi lahat ng gustong tumulong sa mga koop, hindi lahat ng may aktwal na ngang iniaabot na tulong, ay talagang nakakatulong sa kanila. Katunayan, sa maraming pagkakataon, di man sinasadya ay nakakapinsala pa nga ang ilang anyo ng tulong.

Parang mahirap intindihin ang sinabing ‘yon ni Joydee, mga kaibigan, pero totoo po ito sa naging mahaba-haba na ring kasaysayan ng kooperatibismo sa Pilipinas. Marami nga pong nakakaalam na kolektibong kapakanan ng maraming tao ang nasa koop at, kung gayon, kapag tulungan mo ang isang koop ay natutulungan mo na sabay-sabay ang maraming tao. Pero…

Pero, kapag ginagamit lang daluyan ang koop para matulungan ang maraming tao, sa paraang di naaayon sa esensya ng koop, napipinsala pa nga ang kooperatiba.

Halimbawa, sa pinakasimpleng anyo ng tulong – pera. Kapag iniabot iyan sa koop para ipamahagi bilang donasyon o kahit pautang sa mga myembro ng koop, ibig sabihin, kapag ginawang simpleng daluyan o tagapagpamudmod ng pera ang koop, napipinsala ang koop sa dalawang paraan: una, natuturuan ang koop, ang mga lider at kasapian nito, na maging palaasa sa perang ibinibigay o ipinapautang mula sa labas; at pangalawa, ang anumang pamamahagi ng pera ay madalas pagmulan ng mga pagkakahati-hati sa hanay ng mga kasapi—hinalaan sa isa’t isa, inggitan, intrigahan.

Mahalaga pong mga epekto ito. At mahalaga ang paglilinaw dahil ang ganitong klase ng tulong – donasyon at pautang – ay talaga namang nanaising makuha ng mga lider at kasapi ng koop na hindi talaga nakapagbuo ng sama-samang malasakit sa pangmatagalang panloob na katatagan ng kanilang kooperatiba. Eh ano kung palaasa, sasabihin ng iba dyan, kung pumapasok ba ang pera eh di ang lahat ay masaya, tama? Mali. Ang palaasa ay walang katiyakan na may susunod pang darating na abuloy; kung utang naman ang pinag-uusapan, panandaliang biyaya ito dahil tiyak na darating ang panahon ng bayaran, at may interes pa yan!

Taliwas sa esensya ng koop ang pagiging palaasa. Ang koop kasi ay itinatayo sa diwa ng sama-samang pamumuhunam, sama-samang pagnenegosyo, sama-samang pag-asa sa sariling pagsisikap, sama-samang pag-aangking-lakas o empowerment, at sama-samang pag-asenso. Hindi po kasama rito ang sama-samang pagmamakaawa.

At matinding tukso ngang talaga ang maging palaasa habang umaasang tuluy-tuloy pang papasok ang grasya.

At sa pangalawang epekto, alam nating mabilis at matinding makapanghati ang pera. Balita pa nga lang na may perang paghahatian ay magsisimula na ang mga pagtatalo at pag-iintrigahan. Eh di anong mangyayari ngayopn sa diwa ng pagkakaisa, at pagsasanib-lakas na siyang kaluluwa ng kooperatibismo? Mabilis na masisira!

Hindi po namin sinasabi dito na walang perang dapat ibigay sa kooperatiba, pero ang perang ito po ay dapat bahagi ng isang lehitimong pakikipagtransaksyon sa koop bilang negosyo, batay sa kalidad ng serbisyo o produktong ibinebenta nito.

Sa ganitong konteksto, ang pagiging karapat-dapat ng koop na tumanggap ng ganitong pera ay sama-samang gagampanan ng mga myembro, mga myembrong patuloy na aasa sa kanilang sariling puhunan, sariling pagsisikap, sariling pangangasiwa, at sariling pagpapakahusay. Ang makukuha nila sa perang pumasok ay nasa anyo ng mas malaking dibidendo at sa anyo rin ng matatag na kooperatibang sandigan ng kanilang sama-samang pag-asenso.

Paanong tutulungan ang mga kooperatiba? Tangkilikin sila sa kanilang pagnenegosyo!